نيلوفر بيضايی
بخش دوم
در اين شماره در ادامه ی مطلبی كه در شماره ٩ كتاب نمايش ، در مورد رضا عبدو با نقل زندگينامه اش آغاز كرديم ، از طريق تحليل دو اثر آخر عبدو به دلايل اهميت و ويژگيهای آفرينش هنری عبدو در تئاتر می پردازيم .
تئاتر عبدو ،" تئاتر خشونت" است . خشونت يكی از اصلی ترين موضوعات تئاتر آوانگارد محسوب می شود . با اينهمه موضوع خشونت ، جنگ و نيستی قدمتی بسيار طولاتی دارد و از آثار دوران آنتيك گرفته تا متون شكسپير نيز موضوعی بوده كه همواره بدان پرداخته شده است . اينكه تئاتر آوانگارد و بسياری ازكارگردانهای معتبر تئاتر ، بطور سيستماتيك اين موضوع را در صدر آثار خود قرار داده اند
نتيجه ی ملموس شدن پارادوكسهای وحشت انگيز حاكم برعصر حاضر ، يعنی عصر اكتشافات و اوج نبوغ علمی انسان است . جهان امروز مدرنترين دوران تاريخ بشريت به لحاظ پيشرفت علمی و تكنيكی است . در عين حال در همين دوران است كه بمبهای هيروشيما بر سر ميليونها انسان افتاد ، ميليونها يهودی به اتاقهای گاز فرستاده شدند ، ويتناميها قتل عام شدند ، تجاوزهای سيستمانيك به زنان در جنگها بعنوان ابزار جنگ روانی مورد استفاده قرار گرفتند و می گيرند ... علاوه بر اينها پول و بازار اقتصادی تعيین كننده ی ميزان ارزش جان انسانهاست و ارزش جان حيوانات در جهان "اول" بسی بيش از ارزش جان ميليونها انسان در جهان "سوم" است ...